سبد های اندوه را
با شب هایم
تقسیم می کنم
چمدان های شادی را
با تو ...
می گویند
عید آمده است !
عید !
آه اگر شاخه گلی می خواهی
خیال بهار آورت را
بفرست
*** به امام عصر
آسمان
صبح به خیر می گوید
زمین
بیدار می شود
و هزار ماه
در انتظار سلام تو
صف می کشند
تو می آیی
و شب دنباله دارمان را
به آفتاب می رسانی
می آیی
جاده ها
به راه می افتند
کوه ها
حسین حسینت را
با صلابت
تکرار می کنند
و بیداد ها
در پرده های مشوش شب
گم می شوند
می آیی
دشت ها
صلوات می فرستند
و تو
مشت غنچه ها را
با مهربانی
باز می کنی . . .
یاس های جهان
نفس های توست
*شاخه گلی برای تو به اسماعیل هنیه و رزمندگان غزه
عید می آید ...
گذرگاه بسته است
از دنیای شاعران،
شاخه گلی برای تو می‌آورم،
قلاده ای برای «نتانیاهو»
لنگه کفشی برای "بان کی مون "
...
شاخه گلی برای تو
روسری‌ای برای «ابومازن»
کلوخی برای "السّی سی"
و اُفی برای دو «عبدالله» دو "عبدالشّیطان "
اسماعیل!
اینجا شِعب ابی‌طالب است یا کربلا؟!
یک شِعب و چند ابوسفیان؟!
یک کربلا و چند یزید؟!
گذرگاه را بسته‌اند
دل‌های ما گذرگاه نمی‌خواهد اسماعیل!
ترکش بمب‌های «باراک»
پیشانی بچه‌های ما را هم
سوزانده است
اسماعیل! اسماعیل!
دنیا کنار پنجره‌هایش مرده است
کنار هزاران هزار پنجره
و خونِ کودکانت
در بورس‌های نیویورک
معامله می‌شود
مزایده‌ی خون
مزایده‌ی نفت
مناقصه‌ی عشق،
مناقصه‌ی ...
اسماعیل!
دنیا پر شده از نمرود
از فرعون
از شمر
دنیا پر از گرگ شده است
اما
تو می‌دانی
شانه‌های شیطان
با لنگه کفشی
فرو می‌ریزد
تو بهتر از من می‌دانی
فردا، فرشتگان
دوباره
در باغچه‌های شما
نیلوفر خواهند کاشت؛
بلال‌ها از مأذنه‌ها بالا خواهند رفت
سیاهی خواهد مُرد
و سواحل غزه
در هیاهوی بچه‌ها
تنفس آبی خویش را
از سر خواهد گرفت.
6/ 11 /87 (ویرایش دوم : تیر 93 )
سبد های اندوه را
با شب هایم
تقسیم می کنم
چمدان های شادی را
با تو ...
آه اگر شاخه گلی می خواهی
خیال بهار آورت را
بفرست
