سفارش تبلیغ
صبا ویژن
دو دعوى خلاف هم نیست جز که یکى را روى در گمراهى است . [نهج البلاغه]
 
پنج شنبه 95 اردیبهشت 2 , ساعت 1:16 صبح

https://encrypted-tbn1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRl9ydWsCvLi-4y3VWMQ48m8j80V0BTUZ--TmH22buhId76Yq18Jw

 

* برای پدرم که در سپیدی زمستان رفت


می بوسم

شانه هایت را

که تکیه گاه زمین بود

دست هایت را

که بوی خاک می داد 

بوی گندم

و زخم هایت را

که تقویم مظلومیت انسان بود

تقویم دردمندی تاریخ

از تو بنویسم

حکایتی می شود

حکایتی

بهار که می آمد

آرام ، آرام

پلک جوانه ها را

باز می کردی

و خوشه های سبز

خوشه های طلایی

قامت می بستند پشت سرت

همیشه

پیشنماز مزرعه بودی

امام گندمزار

و سجاده و مهر

نیمی از سرمایه ات بود

چه شب هایی !

 همسفر بودی با ماه

و آوازهای آبی حبله رود را

با لهجه ی مهربان ایل

تا سپیده دم

تلاوت می کردی

دور دست ترین ستاره ها

چشم انداز تو بود ...

امّا

آسمان من

از جایی آغاز می شد

که تو ایستاده بودی ...

 

از توگفتن

همیشه

غنچه های انار را

در دفترچه های مشقم

می شکفت

اما امروز

واژه هایم

بی حس شده اند

یخ زده اند

زمستان

جای تو

تکیه داده است

به پشتی ایوان روبه رو

خدا حافظ

ای گرمی لحظه های سلام

خدا حافظ ...


پنج شنبه 94 اردیبهشت 10 , ساعت 9:34 عصر

https://encrypted-tbn1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRl9ydWsCvLi-4y3VWMQ48m8j80V0BTUZ--TmH22buhId76Yq18Jw

 

* برای پدرم که در سپیدی زمستان رفت


می بوسم

شانه هایت را

که تکیه گاه زمین بود

دست هایت را

که بوی خاک می داد 

بوی گندم

و زخم هایت را

که تقویم مظلومیت انسان بود

تقویم دردمندی تاریخ

از تو بنویسم

حکایتی می شود

حکایتی

بهار که می آمد

آرام ، آرام

پلک جوانه ها را

باز می کردی

و خوشه های سبز

خوشه های طلایی

قامت می بستند پشت سرت

همیشه

پیشنماز مزرعه بودی

امام گندمزار

و سجاده و مهر

نیمی از سرمایه ات بود

چه شب هایی !

 همسفر بودی با ماه

و آوازهای آبی حبله رود را

با لهجه ی مهربان ایل

تا سپیده دم

تلاوت می کردی

دور دست ترین ستاره ها

چشم انداز تو بود ...

امّا

آسمان من

از جایی آغاز می شد

که تو ایستاده بودی ...

 

از توگفتن

همیشه

غنچه های انار را

در دفترچه های مشقم

می شکفت

اما امروز

واژه هایم

بی حس شده اند

یخ زده اند

زمستان

جای تو

تکیه داده است

به پشتی ایوان روبه رو

خدا حافظ

ای گرمی لحظه های سلام

خدا حافظ ...




 

 


دوشنبه 89 دی 27 , ساعت 9:6 صبح

 

 

 

 

    گلایه ...

 

          می گفتی :

         چقدر

         به تو نزدیکم

         نزدیکتر از

         ساقه ی گندم به خوشه اش ،

         نزدیک تر از درخت

         به سایه اش

        و نزدیکتر از شمعدانی

        به گلدان سفالینش ...

        می گفتی :

        بین ما راهی نیست

        تو نامحرم نیستی

        و دل به دل ...

        ومن

        چه ساده لوح وصمیمی

        با واژه هایت

        که آب بود 

        بزرگ می شدم

        اما

        باد ، یک شب

        حرف ها یت را

        با خود برد

        و من هنوز

        به شمعدانی و گلدان

                              می اندیشیم ...


دوشنبه 88 فروردین 31 , ساعت 3:52 عصر

 

به معلمان عزیز                 به مناسبت هفته معلم

   ****************

        تمام شهر،

        خیابانیست که

        شاگردانم، هر روز

         با کیفی از عصاره ی خورشید

         از آن می گذرند

         و مرا

         از هزار کوچه

         فاتحانه،عبور می دهند

         تمام شهر خیابانیست...

  من و شاگردانم

          آنگاه که درختان پر می ریزند ،

          به راه می افتیم

          تا سبزترین اندیشه ها را

          به مدرسه ببریم

          آنجا که درختانش

          دانا ترین درختان دنیایند.

 

          از هشت صبح

          خون هزار شقایق عاشق

          از دریچه های قلب من

          با مهربانی عبور می کند

          هر صبحگاه

          در صف دعا

          آیات نور و کوثر را

          بر تنپوش های عفت دخترانم

          می خوانم

          و آیات جهاد را

          بر پیشانی بلند پسرانم

          

          چشمانشان ترازوییست

          که صبوری مرا

          با وزنه های عاطفه 

          توزین می کنند

    شاگردانم

          بهترین آموزگاران من اند

          آن ها 

          هر روز مرا می آزمایند

          ومن در سال دو بار...

     

      من 

          روحم را هزار پاره می کنم

          و به هزار شاگردم هدیه می دهم

          هر زنگ برهه ی مقدسی است 

          که عطش های خدایی شان را

          عاشقانه می نوشم

          و چشمانم را در زمزم نگاهشان 

          غسل می دهم

          هیمه ی جسمم را

          در اندیشه ی گلرنگشان

          تطهیر می کنم

          و هر دم بازدم هایشان را

          تنفس می کنم ...

 

    من و شاگردانم

           واژه ها را خوب معنی می کنیم:

           روز یعنی: پرواز 

           رود یعنی : حرکت

           چشمه یعنی: مهربانی 

           مرداب یعنی: جهل

           طوفان : یعنی...

   

     کاش می شد: 

           زنگ فیزیک

           همیشه از آینه ها گفت

           زنگ شیمی، از آب 

              زنگ جغرافی ،از ستاره

              زنگ تاریخ از بدر

        کاش می شد :

               زنگ ریاضی

                دنیا را منهای دنیا داران کرد

                و زنگ فارسی ،

                شعر حافظ را

                با لهجه ی سرو

                و گویش جاری آب

                 خواند...

 

       من و شاگردانم

                  با ستاره ها

                  در یک مدار می چرخیم

                  در خانه ی نقره ای مهتاب

                  نماز می خوانیم

                  و مثل یک خو شه ی گندم

                  از یک ریشه آب می خوریم

                  با کوه ها هم سطحیم

                  با دریا ها هم آواز...

                  دست هامان

                  گلدسته های حرمند

                  ودل هامان

                  مثل یک پنجره ی فولادی

                  هزار روزنه دارد

                  به هزار خانه ی نور

 

      بر بام کلاسمان

                  انگار

                  بلالی می خواند

                  و کسی می گوید:

                  «ویعلمهم الکتاب» 1

                  و کسی می گوید :

                  « علم الانسان» 2

                  و کسی می گوید:

                  « انما بعثت معلما» 3

         ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

         1 _ آیه 129 سوره مبارکه  بقره

               آیه 164  سوره مبارکه آل عمران

               آیه2 سوره مبارکه جمعه

         2_آیه 5 سوره  مبارکه علق

         3 _ حدیث نبوی 



لیست کل یادداشت های این وبلاگ