سفارش تبلیغ
صبا ویژن
خداوند مرا سخت گیر و آزاردهنده برنینگیخت؛ بلکه مرا آموزگاری آسان گیر برانگیخت . [پیامبر خدا صلی الله علیه و آله]
 
شنبه 97 اردیبهشت 15 , ساعت 11:21 صبح

بچه های مدرسه

 

 * من و شاگردانم

 

        تمام شهر،                                            

        خیابانیست که

 

        شاگردانم، هر روز

 

         با کیفی از عصاره ی خورشید

 

         از آن می گذرند

 

         و مرا

 

         از هزار کوچه

 

         فاتحانه،عبور می دهند

 

         تمام شهر خیابانیست...

 

  من و شاگردانم

 

          آنگاه که درختان پر می ریزند ،

 

          به راه می افتیم

 

          تا سبزترین اندیشه ها را

 

          به مدرسه ببریم

 

          آنجا که درختانش

 

          دانا ترین درختان دنیایند.

 

 

 

          از هشت صبح

 

          خون هزار شقایق عاشق

 

          از دریچه های قلب من

 

          با مهربانی عبور می کند

 

          هر صبحگاه

 

          در صف دعا

 

          آیات نور و کوثر را

 

          بر تنپوش های عفت دخترانم

 

          می خوانم

 

          و آیات جهاد را

 

          بر پیشانی بلند پسرانم

 

          

 

          چشمانشان ترازوییست

 

          که صبوری مرا

 

          با وزنه های عاطفه 

 

          توزین می کنند

 

    شاگردانم

 

          بهترین آموزگاران من اند

 

          آن ها 

 

          هر روز مرا می آزمایند

 

          ومن در سال دو بار...

 

     

 

      من 

 

          روحم را هزار پاره می کنم

 

          و به هزار شاگردم هدیه می دهم

 

          هر زنگ برهه ی مقدسی است 

 

          که عطش های خدایی شان را

 

          عاشقانه می نوشم

 

          و چشمانم را در زمزم نگاهشان 

 

          غسل می دهم

 

          هیمه ی جسمم را

 

          در اندیشه ی گلرنگشان

 

          تطهیر می کنم

 

          و هر دم بازدم هایشان را

 

          تنفس می کنم ...

 

 

 

    من و شاگردانم

 

           واژه ها را خوب معنی می کنیم:

 

           روز یعنی: پرواز 

 

           رود یعنی : حرکت

 

           چشمه یعنی: مهربانی 

 

           مرداب یعنی: جهل

 

           طوفان : یعنی...

 

   

 

     کاش می شد: 

 

           زنگ فیزیک

 

           همیشه از آینه ها گفت

 

           زنگ شیمی، از آب 

 

              زنگ جغرافی ،از ستاره

 

              زنگ تاریخ از بدر

 

        کاش می شد :

 

               زنگ ریاضی

 

                دنیا را منهای دنیا داران کرد

 

                و زنگ فارسی ،

 

                شعر حافظ را

 

                با لهجه ی سرو

 

                و گویش جاری آب

 

                 خواند...

 

  

 

       من و شاگردانم

 

                  با ستاره ها

 

                  در یک مدار می چرخیم

 

                  در خانه ی نقره ای مهتاب

 

                  نماز می خوانیم

 

                  و مثل یک خو شه ی گندم

 

                  از یک ریشه آب می خوریم

 

                  با کوه ها هم سطحیم

 

                  با دریا ها هم آواز...

 

                  دست هامان

 

                  گلدسته های حرمند

 

                  ودل هامان

 

                  مثل یک پنجره ی فولادی

 

                  هزار روزنه دارد

 

                  به هزار خانه ی نور

 

  

 

      بر بام کلاسمان

 

                  انگار

 

                  بلالی می خواند

 

                  و کسی می گوید:

 

                  «ویعلمهم الکتاب» 1

 

                  و کسی می گوید :

 

                  « علم الانسان» 2

                                                                        

         و کسی می گوید:

         انما بعثت معلما

         ...

 

                                اردیبهشت 72

         ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 

         1 _ آیه 129 سوره مبارکه  بقره

 

               آیه 164  سوره مبارکه آل عمران

 

               آیه2 سوره مبارکه جمعه

 

         2_آیه 5 سوره  مبارکه علق

 

         3 _ حدیث نبوی 


یکشنبه 94 بهمن 11 , ساعت 11:42 عصر

https://encrypted-tbn1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRfhfBf3Iqkxno84yWyPKzWvI3entIe03uFDmGwbmxAxvyWVwyVfg  

  به لاله های سرخ انقلاب

 

شانه هامان ،قلمرو شب بود

روزگار شکستن پــــــــــر ها

خنجر تیـــرگی فرو می رفت

در تن آفتاب بــــــــــــــاورها

 

فصل زخم و نمک، زمانه ی آه

فصل در هم شکستن ما بــود

هم گلوی بریده ی مهتـــــــاب

هم مزار ستاره، آنجــــــــا بود

 

خشکی و آتش وعطش را باغ

جای سبزینه ها به تن می کرد

هر درختی جوانـــــه هایش را

زیر خــاک ستم ، کفن می کرد

 

نخل های بلنـــــــــــــــد آزادی

دار هر سرو و هر صنوبـــر بود

شبنم گونــــه های گل ها هم

خون مظلوم صد کبـــــــوتر بود

 

حرف سبـــــز بــرادری ، ممنوع

فصل شمشیر و کینه و غم بود

جــــای جولان کرکسان، بسیار

سقف پـــرواز کاکلی ، کم بــود ...

 

تا که خورشیـــد مهربان، خندیـد

روشنی را به رنگ دل ها دوخت

با گل و سبزه ، همزبانی کــــرد

عاشقی را به لالــــه ها آموخت

 

خاک ، سرگرم مهــــربانی شد

خنده ی غنچه را به صحرا داد

نقش مرداب ، از ضمیرش رفت

آ ب و آییــــــنه ، رود و دریا داد

 

بــــاد آشفته ، عاشقی ها کرد

با درخت نجیب هشیـــــــــاری

کوچه با کوچه ، مهربان تر شد

در خیـــــابــان سبـــــز بیداری


جمعه 93 اسفند 29 , ساعت 8:30 عصر

 

http://upimagens.com/imagens/299996ATgAAADNaICa-IsXjHB2GaeVSpcNBGBEACGdx3ROZbhaQ_o2aBr5DuWMeUWGRkcHS-5zQoUI76ckMWrMPb9c11sU1QRtAJtU9VAVajFHBtb7OhxSOx52rcEzYU3HGg.jpg

*ای بهار معطر !          به امام عصر (عج)

 

ای بهار معطّــــــــر به دستــت !

آفتاب منــــــــــــوّر به دستـــت !

 

صف به صف تشنگانـی اسیریم

روح صد چشمه کوثر به دستت!

 

کاروان شهیـــــــــــدان رسیدنـــد

ایــن همه سرخ پر پر به دستت!

 

تاب طوفــــــــــان و آتش نــداریم

ای نسیــــــــــم مطهّر به دستت!

 

بــال پـــروازمــــــان را بیـــــــــــاور

آسمــان و کبوتـــــــــر به دستت!

 


جمعه 92 دی 20 , ساعت 11:20 صبح

ای بهار معطر !                                                           به امام عصر(عج)

ای بهار معطّــــــــر به دستــت !

آفتاب منــــــــــــوّر به دستـــت !

 

صف به صف تشنگانی اسیریم

روح صد چشمه کوثر به دستت!

 

کاروان شهیـــــــدان رسیدنـــد

این همه سرخ پر پر به دستت!

 

تاب طوفــــــــــان و آتش نداریم

ای نسیـــــــم مطهّر به دستت!

 

بــال پـــروازمــــــان را بیـــــــاور

آسمــان و کبوتــــــر به دستت!


شنبه 90 دی 17 , ساعت 9:19 صبح

                                             چند سروده ی کوچک خودمانی

 

انار را

روی شانه های بید

زیر شاخه های زیتون

کنار ساقه های اقاقی

دوست دارم

دست های همکلاسی ام

هنوز

زخمی ترکه هاست

 

* * * * * * * * * * * *

 

عشق

با آخرین پرنده

به آسمان ها رفت

با اولین پرواز

باید بروم

 

* * * * * * * * * * * *

 

برای بادها

غصه می خورم

خانه به دوشی

مصیبت کمی نیست

 

* * * * * * * * * * * *

 

شاعری

دست هایش را در باغچه کاشت

من نیمی از قلبم را ...

باید ببینمش

 

* * * * * * * * * * * *

 

زمستان است

نگرانت نیستم

نام کوچه ی شما

بهاران است


سه شنبه 89 بهمن 12 , ساعت 9:21 صبح

 

شانه هامان ،قلمرو شب بود

روزگار شکستن پــــــــــر ها

خنجر تیـــرگی فرو می رفت

در تن آفتاب بــــــــــــــاورها

 

فصل زخم و نمک، زمانه ی آه

فصل در هم شکستن ما بــود

هم گلوی بریده ی مهتـــــــاب

هم مزار ستاره، آنجــــــــا بود

 

خشکی و آتش وعطش را باغ

جای سبزینه ها به تن می کرد

هر درختی جوانـــــه هایش را

زیر خــاک ستم ، کفن می کرد

 

نخل های بلنـــــــــــــــد آزادی

دار هر سرو و هر صنوبـــر بود

شبنم گونــــه های گل ها هم

خون مظلوم صد کبـــــــوتر بود

 

حرف سبـــــز بــرادری ، ممنوع

فصل شمشیر و کینه و غم بود

جــــای جولان کرکسان، بسیار

سقف پـــرواز کاکلی ، کم بــود ...

 

تا که خورشیـــد مهربان، خندیـد

روشنی را به رنگ دل ها دوخت

با گل و سبزه ، همزبانی کــــرد

عاشقی را به لالــــه ها آموخت

 

خاک ، سرگرم مهــــربانی شد

خنده ی غنچه را به صحرا داد

نقش مرداب ، از ضمیرش رفت

آ ب و آییــــــنه ، رود و دریا داد

 

بــــاد آشفته ، عاشقی ها کرد

با درخت نجیب هشیـــــــــاری

کوچه با کوچه ، مهربان تر شد

در خیـــــابــان سبـــــز بیداری

                                                                   بهمن 1372

 


سه شنبه 88 شهریور 17 , ساعت 12:42 صبح

 

 

      موج ، عادت دریاست

      جوانه ، عادت درخت

      شکفتن  ، عادت تو

  

      پرنده از جنس پرواز است

      باغ ، از جنس رویش

      و تو از جنس آسمان

     

      خورشید ،

      با روشنی معنا می شود

      قله با ارتفاع

      و تو با وسعت سادگی ات

  

       کوه از صلابت سرشار است

       دشت ، از بی کرانگی

       و تو از خدا و عشق

      

       جنگل را با درختانش می شناسم

       کهکشان را با ستارگانش

       و تو را با پرندگان نگاهت

  

       بهار ،تکرار طراوت است

       صبح ، تکرار آفتاب

       و تو ، تکرار امام

 

       آه ای صمیمی روشن!

       یک روز

       دنیا

      حقیقت عاشقانه ات  را

      حکایت خواهد کرد



لیست کل یادداشت های این وبلاگ