*عبور سرخ * به زینب کبری سلام الله علیها
وقتی چکاچاک شمشیر ها
فرو نشست
و خورشید در شفق خون حسین ،
فرو رفــــــت ،
نسیم عزا دار
خاکستر خیمه ها را
بر سر و روی خود می ریخت ...
و تیغ زبانت
از فراز اشتران برهنه
گردن متجاوزان را
نشانه گرفت ...
دشمن ، نمی دانست
حسین ( ع ) حنجره اش را
در گلوی تــــــو نهاده است
و عباس ، دستهایش را
بر شانه های تو
پیوند زده است
و یزید ، نمی دانست که :
« نبرید مگر سر خویش را »
ای ذوالفقار علی !
چگونه بی شمشیر
در دو میدان جنگیدی ؟
چند لشکر خدا
تو را در کوفه و شام
یاری کردند؟
گرگ ها را
چگونه راندی؟
گل هایت عون و محمد را
از کدامین بهشت وام گرفته بودی
تا در عطش کربلا
نشا کنی؟
کدامین اقیانوس ، دل توست
که بر عون و محمد گریه نکردی ؟
و بر کدام ملک عطوفت
فرمان می رانی
که وقتی برادرت
فرات را سیراب می نمود ،
تو علی اکبر را
در دجله چشمانت ،
غسل دادی
دروازه کوفه ، هنوز
مُهر «اسکتوا» ی تو را
بر لب دارد
و زنگ های شتران
هنوز ایستاده اند ...
شمشیر صاعقه را
با کدام سرمایه
از خدا خریدی
و بر آن زن ناصبی زدی ؟!
ای مفسر آیات بی شمار !
آنگاه که دوزخیان
طبل رسوایی خویش را می زدند ،
عبور سرخ برادرانت را
آیه خیزران و دندان را
پرجم نیزه و سر بریده را
وطشت طلا و شراب را
چه زیبا تفسیر کردی !
ای امام صبور اسیران !
هنگامی که تو بذر عفت را
بر اشتران برهنه
به شام می بردی
وقتی روشنایی را
در کوچه های کوفه
ودر کاخ سبزمی کاشتی
در دلت چه آتشی بر پا بود؟
وقتی چهل وچهار ستاره را
از آسمان نینوا چیدی
تا در زمین شام بنشانی
نور خدا را تا کدامین سرزمین
پراکندی؟!
دوبیتی های عاشورایی برای اربعین حسینی
برای آن که رویــــــــــت را ببوسند
لب آلاله بویــــــــــــــت را ببوسنـد
ملایک مادران ، صف می نشینند
گلویــــت را ، گلویــــت را ببوسند
* * *
دلی دارم ، دلی دارم ، فدایـــــــــت
سر آشفتـــــــه بازارم ، فدایـــــــــت
دوبیتی می نویسم ، از غم دوست
دوبیتـــی های بیمارم ، فدایــــــــت
دوبیتی های عاشورایی برای اربعین حسینی
برای آن که رویــــــــــت را ببوسند
لب آلاله بویــــــــــــــت را ببوسنـد
ملایک مادران ، صف می نشینند
گلویــــت را ، گلویــــت را ببوسند
* * *
دلی دارم ، دلی دارم ، فدایـــــــــت
سر آشفتـــــــه بازارم ، فدایـــــــــت
دوبیتی می نویسم ، از غم دوست
دوبیتـــی های بیمارم ، فدایــــــــت
ای کــــاش همه نوکـــــــر آقــــا بودیـم
همراه سپــاه نـــــور مولا ، بودیـــــــــم
وقتی که حرم اسیر شب شد ، ای کاش
ما خیل بسیجیـــان در آنجا بودیـــــــــم
* * *
مگر آه پیمبـــــــر را ندیـــــــــــدی ؟!
گلوی خشک اصغر را ندیــــــــدی ؟!
نباریدی چرا آن روز ای ابــــــــــــر!
مگر گل های پر پر را ندیـــــــــدی ؟!
* * *
مرا پر شور و غوغا کن ، اباالفضل !
دلـــم را غرق دریـــا کن ، اباالفضل !
غریب و بی کسم ، پرونـــــــده ام را
تو امضا کن، تو امضا کن ،اباالفضل !
