الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِیبَةٌ قَالُواْ إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّـا إِلَیْهِ رَاجِعونَ

  *تو ماهی آسمون مال تو باشه                    برای او که سپیده دمان  سیاهپوشمان کرد

چــــــه کرده با دلم یـــــــاد نـــــگاهت

که مونده روز و شب چشمم به راهت

 چی میشه در غروبــــــــی غربت آلود

 ببینـــــــم آسمونــــــــی روی مـاهت

چه طوفانی! چه طوفانی! خدایا

 دل، آتش، سینه ، بارانـی خدایا

 اگه یــاد تـو در دل ها نباشـــــه

 نداره غصــــه پایانــــــــی خدایا

دلم در ســــــــــــوگ یـار نازنینه

 به صحرای غمش چـــادر نشینه

 جگر، خون، پاره ی جان، آتشینه

 دل از دنیــــــــا بکن، دنیا همینه

 تلاطم های تــو طوفانـی ام کرد

رهادر سیل بی سامانی ام کرد

اســیر موج اشک و غرق آهـــم

عزیزم رفتنت بــــــــارانی ام کرد

تو رفتی تا دل دریــــــــا بسوزه

 بهـــار و سبزه و صحــرا بسوزه

 به سوگ غنچه های آتشین رو

 چه جـای غــم اگه دنیـا بسوزه

ســـــرای اهل ایمـون آسمونه

 بهای تن: زمین، جون: آسمونه

 تو از اول گلم خاکـــــی نبودی

 که جای ماه گــــردون آسمونه

تو ماهی آسمون مال تو باشه

 تمـــوم کهکشون مال تو باشه

 تو رفتی عالم و آدم خزون شد

 بهــــار بی خزون مال تو باشه