[ و به فرزند خود حسن ( ع ) فرمود : ] پسرکم چهار چیز از من بیاد دار ، و چهار دیگر به خاطر سپار که چند که بدان کار کنى از کرده خود زیان نبرى : گرانمایه‏ترین بى‏نیازى خرد است ، و بزرگترین درویشى بیخردى است و ترسناکترین تنهایى خودپسندى است و گرامیترین حسب خوى نیکوست . پسرکم از دوستى نادان بپرهیز ، چه او خواهد که تو را سود رساند لیکن دچار زیانت گرداند ، و از دوستى بخیل بپرهیز ، چه او آنچه را سخت بدان نیازمندى از تو دریغ دارد ، و از دوستى تبهکار بپرهیز که به اندک بهایت بفروشد ، و از دوستى دروغگو بپرهیز که او سراب را ماند ، دور را به تو نزدیک و نزدیک را به تو دور نمایاند . [نهج البلاغه]
 
چهارشنبه 89 آبان 12 , ساعت 3:54 عصر

در چشمه ی آفتاب،خاموش شدی

با زمزمه ی ماه هماغـــوش شدی

وقتی به زیارت خدا می رفتـــــــی

با برگ گل لاله، کفن پـــوش شدی

 

                  *    *    * 

 

   از جنس شکوفه و بهاری گل ســـرخ!

   بر قله سرخ افتخــــاری ، گل ســـرخ!

   ای کاش شبیه عطـــــر و بوی نفست

   یک شاخه به سینه ام بکاری گل سرخ!



لیست کل یادداشت های این وبلاگ